Çok içten bir kitaptı...
Güneş Demirel'den de bu beklenirdi zaten. Yazarın kalemine hayran olanlardanım... Kitabın güzel bir kurgusu vardı, edebi yönünü de abartmamış yazar. Hafif, akıcı bir romandı. Kitabın devamını sürekli merak ettiğinden elinden bırakmakta mümkün olmuyor.
Kitap 2011 yılı ile başlıyor... 2003'e dönüp arada kalan sekiz yılı anlatıyor bize... Kitap bittiğinde ise 2012 yılındayız... Ben özellikle 2003 yılında karakterlerimizin haline kıkırdayı durdum. Tabi duygusal bir roman; Aşk Kanatları. Belki salya sümük ağlamıyorsun ama onların acısını, bir olamamalarını yürekten hissediyorsun. Aslında onların ilişkisini şöyle tanımlayabilirim; kırık dökük aşk kanatları...
''Zaman geçip gidiyordu, evler değişiyor, yüzler değişiyordu. Ancak aşk hep aynı yerde bekliyordu. Bazen sessizce... Bazen hınca hınç... Ama hep aynı yerde bir olmayı bekliyordu.''Yalnız benim çok çok sinir olduğum yerler vardı. Arada bir Kerem'i gebertmek istesem de, asıl her daim o Bade'yi boğmak istedim! Boğmak!
Hiç bir şekilde Kerem'e güvenemiyor. Sürekli bir kaçış halinde. Tamam Kerem'in de hataları var. Kimisi belki hiç affetmez, yıllarca beklemez. Fakat artık birinden birini öldürme aşamasına gelmiştim. :)):))
Bu kitapta; onların aşık oluşlarını, beraber olamayışlarını ama her daim birbirlerine kıymet verdiklerini okuyorsunuz.
''Sevişmek sadece şaha kalkan arzuları, hasreti dindirir. Oysa tek vücut olmak yenilenmektir. Aşkın üstüne taze nefes vermektir.''
Yazarın öyle cümleleri vardı ki beni benden alan, siz de okuyun görün derim. :))
•ALINTILAR•
''Biz insanlar öyle tuhafız ki, bazen içten bir tebessümde buluruz hayatın tadını, bazen içli bir damla göz yaşında... Bazen mutluluğun parayla eş değer olduğunu düşünürüz, bazen de bir hastane kapısı, ya da bir çocuk bakışı yeter mutluluğu nerede aramamız gerektiğine.''
''Yıllar geçmesine rağmen kalp hala aynı ismi fısıldıyorsa, parmaklarına kenetlenmiş eli sımsıkı tutmaktan başka yapacak ne var?''
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder