Carrisi'nin cümleleri, daha ilk paragrafta sizi etkisi altına alıp sarhoş ediyor. Karmaşık ve birbirinden ayrı gibi gözüken olayların hepsi, tamamlandığında kusursuzca işlenmiş bir cinayetin portresini gözler önüne seren yapbozun parçaları.
Kitap karakterleri usta bir heykeltıraşın elinden çıkmış, üzerinde titizlikle çalışılmış, müthiş bir özen gösterilmiş heykelleri andırıyor. Her biri etrafımızda barınan sıradan insanlar. Hepsinin derisinin altına gömdüğü, gizlemeye çalıştığı karanlık tarafları var. Fakat, hiçbir şey gizli kalmaz.
Karakterlerin arasında en mükemmeli katilimiz. Psikolojisini anlamak imkansız. Ne istediğini bilmek olanaksız. Sadece var ve öldürüyor. Cinsiyetine, kimlik bilgilerine, fiziksel özelliklerine dair herhangi bir ipucuna ulaşmak oldukça zor. Mükemmel bir zeka, kusursuzca işlenmiş bir plan, kimsenin anlayamadığı bir amaç, kana susamış bir katil ve olay döngüsünün karmaşıklığı arasında sıkışıp kalan beş küçük kız.
Karışık olay döngüsü, beş küçük kızın ağaçlar arasındaki bir açıklıkta sol kollarının toprağa gömülü bir şekilde bulunmasıyla başlıyor. Debby. Anneke. Sabine. Melissa. Caroline. En büyükleri on üç yaşında olan bu kurbanların hepsi belli zaman aralıklarında kaçırılmış birbirleriyle alakası yokmuş gibi görünün sıradan kızlar.
Sayfaları her çevirdiğinizde parmaklarınıza bulaşan heyecan bütün bedeni titretiyor. Sonu çarpıcı bir şekilde bitiyor ve kitabı elinizden bıraktıktan sonra içinizde büyük boşluk oluyor. Size bir tavsiye: Kitabı okurken gerçeği bulmak için boşuna uğraşmayın.
O sizi bulacak...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder